اخبار دردناک از تن فروشی دختران خیابانی تهران +عکس
جدیدترین اخبار نرخ ها و مکان تن فروشی دخترهای فاحشه در تهران
هر شب خیابان تخت طاووس بعد از ساعت ۸ شب چهره دیگری به خود می گیرد.
به گزارش ایران ۱۶ به نقل از حفا نیوز، تن فروشی در این خیابان در ازای رقمی بین ۲۰ تا ۵۰ هزار تومان صورت میگیرد. رانندگان ماشینهایی که به سرعت می خواهند خود را به کانون معامله نزدیک کنند عموما در مسیرهای میدان فاطمی، فتحی شقاقی، استاد مطهری(تخت طاووس)، سهروردی و برگشت از شهید بهشتی و مصلای بزرگ و نیمه تمام تهران و خیابان شریعتی بالاتر از سید خندان روبروی پارک کوروش در ترددند.
طی دو یا سه ساعتی که در هر کجای این مسیر ۱۰ کیلومتری ایستاده باشی و به دقت خیابان را در نظر بگیری تعداد زیادی خودرو را در حال چرخش به دور محیط این مسیر مستطیلی خواهی دید. این ماشین ها عموما تک سرنشین و یا با یک همراه هستند که با وجود روسپیان زیاد این مسیر شاید ساعتها به دنبال روسپی دلخواه خود میگردند. بنا بر آمار رسمی پلیس تهران هر روسپی حداکثر ۵ دقیقه از وقت خود را در خیابان منتظر مشتری می ماند، بنابراین سرگردانی این ماشین ها تنها به دلیل یافتن زن یا ترنسی ویژه است.
مزاحمت های خیابانی
لطفاً مزاحم نشوید!
مهدی یاراحمدی خراسانی
پرداختن به برخی موضوعات و معضلات اجتماعی در رسانه هم برای نویسنده سخت است هم برای خواننده. از این جهت که در برخی از نابهنجاری های اجتماعی آنقدر قباحت رفتاری بالاست که خاطر انسان را مکدر و مشوش می نماید. اما چه می توان کرد. وقتی یک رفتار قبیح اجتماعی آن قدر در منظر عمومی تجلی پیدا می کند که رفته رفته تبدیل به امری مرسوم می گردد دیگر نمی توان از کنار آن به سادگی گذشت. مزاحمت‌های خیابانی و به ویژه مزاحمت‌هایی که به اشکال گوناگون برای زنان و دختران جوان در جامعه ایجاد می‌شود موضوع جدیدی نیست؛ اما در دهه جاری با تحصیل بیشتر دختران در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، افزایش آمار اشتغال زنان نسبت به گذشته و به طور کلی حضور گسترده‌تر آنها در سطح جامعه، این مزاحمت‌ها بیشتر به چشم می‌خورد. اجتماع امروز شاهد حضور زنان در همه عرصه‌های اجتماعی است. به‌ویژه آنها که برای انجام فعالیت روزانه و پیشبرد امور، بیشتر وقت خود را در خارج از منزل و در کنار سایر اعضای جامعه به سر می‌‌برند. اما این حضور برای زنان همیشه خالی از دغدغه و دردسر نیست. از چشم‌چرانی تا انواع آزار و اذیت‌های گوناگون دیگر که تجاوز کلامی و غیرکلامی یکی دیگر از آن موارد است.
آزارهای خیابانی تقریبا در همه جای دنیا وجود دارد و ایران هم از آن مستثنی نیست. امری که به عنوان یک رفتار نابهنجار و پدیده نامطلوب اجتماعی رایج گشته و امنیت اجتماعی را حداقل برای نیمی از اعضای جامعه به شدت تحت تأثیرات منفی خویش قرار داده به حدی که امروز یکی از دغدغه های اساسی پژوهشگران و کارشناسان مسائل اجتماعی ارائه راهکارهایی برای حل این موضوع گردیده است. مزاحمت خیابانی یک نوع ورود غیر قانونی و غیر شرعی به حریم خصوصی افراد می باشد که می تواند در یک نگاه آلوده، حرف نابجا، اشاره و یا هر گونه حرکت کلامی و غیرکلامی آلوده تعریف گردد.
اینکه چه عواملی زمینه ساز بروز چنین فرهنگ غلطی گردیده است به صورت قطعی قابل طرح نیست ولی برخی از عوامل فردی، اجتماعی و یا خلأهای قانونی را می توان بر اساس برخی از مشاهدات در این راستا مطرح کرد. به عنوان مثال عدم پایبندی برخی خانواده ها به معارف دینی، اشتغالات فراوان والدین و سهل انگاری های تربیتی در برخی خانواده ها، تبرج و استفاده زنان و دختران جوان از لباس های نامناسب، آرایش های غلیظ و غیرمتعارف و حضور بی باکانه و ماجراجویانه در جامعه، شکسته شدن مرزهای اجتماعی و ترویج شبکه های ماهواره ای، اینترنت، تصاویر غیراخلاقی در موبایل ها و سی دی ها و…، کمبودهای عاطفی و اختلالات رفتاری، افزایش سن ازدواج و توسعه فقر و بیکاری جوانان نیازمندِ ازدواج برخی از مهمترین عوامل زمینه ساز این امر در جامعه می باشد.
مزاحمت های خیابانی آسایش و امنیت خانواده ها خصوصاً زنان و دختران را سلب می نماید و سبب محدود شدن آزادی های مشروع و قانونی می گردد. اگر نگاه کنترلی موثری بر این پدیده مذموم اجتماعی صورت نپذیرد رفتارهای پرخاشگرانه، نزاع و درگیری و افسردگی های روحی و روانی افزایش یافته و ضریب احساس نا امنی در جامعه بالا می رود.
قانون مجازات اسلامی، در این باره کیفرهایی را معین کرده است به عنوان مثال در ماده ۶۱۹ آمده است: «هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض زنان شود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از ۲ تا ۶ ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد». اما باید قبل از رسیدن به این مرحله نسبت به برخی از اقدامات پیشگیرانه در خانواده ها اقدام نمود. به عنوان مثال مراعات اصول شرعی و رعایت حریم پاکدامنی و حجاب، توجه والدین به رعایت اصول اخلاقی و پوشش اسلامی، عدم همراهی با دوستانی که از لباس و آرایش های نامناسب و جلب کننده مزاحمین استفاده می نمایند، نرفتن به مکان هایی که محل حضور و تردد اشخاص مزاحم است، استفاده از وسایل نقلیه عمومی و تاکسی تلفنی بانوان و عدم استفاده از ماشین های مسافر کش شخصی، تنها نبودن هنگام تردد در مناطق خلوت در روز یا عدم عبور از مکان های تاریک و کم رفت و آمد در شب و محبت صادقانه به فرزندان تا در دام محبت های دروغین افراد ناباب گرفتار نشوند از مهمترین اقدامات قابل ذکر در این راستاست.
به هر حال مزاحمت های خیابانی در جامعه وجود دارد و افراد باید تا رفع کامل آن و ایجاد امنیت اجتماعی (از این منظر) خود را جهت مقابله با چنین رفتارهایی مجهز نمایند. برخورد قاطعانه همراه با متانت و وقار با مزاحمین، مشاوره با والدین، درخواست کمک از پلیس و پرهیز از هرگونه اقدام تنبیه خودسرانه از مهمترین بایسته های رفتاری در مواجهه با مزاحمین خیابانی است.
سخن پایانی اینکه مزاحمت های خیابانی بخشی از خشونت علیه زنان است که دلایل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی دارد. نمی توان این واقعیت را انکار کرد که به لحاظ اخلاقی جامعه ایران دچار بداخلاقی و کم اخلاقی شده است و تجاوز به حریم دیگران در جامعه ما صورت می گیرد. البته این تجاوز به حریم منحصر به زنان نیست اما خشونت علیه زنان در جامعه بیشتر است. بی شک محرومیت های جنسی،نوع پوشش زنان، نبود فرهنگ مناسب برای آشنایی دختران و پسران به منظور ازدواج کردن، طبقه اجتماعی، نوع تربیت خانوادگی و … سبب می شود پدیده های نامطلوبی همچون چشم چرانی، متلک پرانی و سایر مزاحمت های خیابانی ترویج یابد.
باید در جامعه اسلامی با مزاحمین نوامیس مردم در خیابان ها و ملاءعام برخورد جدی صورت پذیرد به صورتی که به جای آنکه زنان و دختران در جامعه احساس ناامنی نمایند، امنیت افرادی که به هر شکلی قصد اخلال در آسایش اجتماعی دیگران را دارند سلب گردد. البته مسلماً فرهنگ سازی و توسعه آموزش های عمومی نیز در این راستا بی اثر نخواهد بود. ترویج امر به معروف و نهی از منکر و پررنگ شدن اعتقادات مذهبی در جامعه، بازتعریف حقوق شهروندی زنان و توسعه امنیت اجتماعی آنان و وضع قوانین جدی برای حمایت از افراد جامعه می تواند مهمترین راه حل های عملی برای کاهش این پدیده مذموم باشد.
منبع: روزنامه رسالت
بد نیست اشاره ای هم کنیم به دختران پاکدامن ایرانی :
دلنوشته دختر نخستین شهید مدافع حرم
گروه جهاد و مقاومت مشرق – اوایل سال ۱۳۹۰ بود که زمزمه‌های اتفاقی بزرگ، کشوری پرسابقه به نام سوریه را به تدریج تحت تاثیر قرار می‌داد. تنش، منطقه‌ای بزرگ از خاورمیانه و آفریقا را در برگرفته بود و سوریه، ظاهرا مکان مناسبی برای تغییر وضعیت دنیا تشخیص داده شده بود. به فاصله چند ماه، سوریه از کشوری زیبا و آرام، تبدیل به منطقه‌ای پرآشوب و تنش شد. خیلی زود سوریه به محل تجمع گروه‌های مختلفی از افراطیون تکفیری تبدیل شد و سرانجام «داعش» هم وارد میدان شد و جنگی بزرگ و آخرالزمانی بر سر آرمان‌های بزرگ بشری در سوریه آغاز شد.
واضح است که کشوری با مختصات «جمهوری اسلامی ایران» با پشتوانه‌ای به نام «انقلاب اسلامی» در چنین شرایطی که بزرگترین آرمان‌های انسانی و الهی به خطر افتاده بود، آرام نمی‌نشست، در چنین شرایطی حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران از کشور سوریه، که تبدیل به خط مقدم ایستادگی و مقاومت شده بود آغاز شد. به فاصله اندکی پس از آن ایران اعلام کرد که فرماندهان نظامی‌‌اش را به درخواست سوریه برای کمک مستشاری به سوریه اعزام کرده است. محرم ترک یکی از نظامیان و فرماندهان برجسته تخریب بود که در همان ماه‌های ابتدایی نبرد سوریه برای انجام مأموریت مستشاری به این کشور اعزام شد. او بیست و هشتم دی سال ۱۳۹۰ در آخرین روز ماموریتش بر اثر سانحه انفجار به شهادت رسید و نامش بعنوان اولین شهید مدافع حرم ایرانی در لیست فدائیان حضرت عقیله بنی‌‌هاشم(سلام الله علیها) ثبت شد.دختر این شهید در چهارمین سالگرد شهادت پدر شهید مدافع حرمش، دلنوشتهای را در مراسم قرائت می‌کند. متن این دلنوشته در ادامه می‌آید:
بسم رب الشهدا و الصدیقین
«و لاتحسبن الذین قتلوا فی السبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون…» «هرگز گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه آنان زنده هستند و نزد خداوند متعال در حال ارتزاق هستند»؛ «السابقون السابقون اولئک المقربون» «…و باز خداوند در قرآن می‌فرماید کسانی که السابقون و پیشی گیرندگان بودند نزد خدا از مقرب‌ترین‌ها هستند».
امروز می‌خواهم از کسی صحبت کنم که همیشه با من است. عده‌ای فکر می‌کنند که بابای من مرده است ولی می‌دانم که من هم مثل همه شما پدر دارم. با او حرف می‌زنم. مشورت می‌کنم نگاهش می‌کنم با او بیرون می‌روم و گاهی هم مثل همه شما با او بازی می‌کنم. البته تنها یک فرق کوچک با شما دارم و آن فرق این است که پدر من عکسی است که در کنار طاقچه ما است.
در یک روز سرد زمستانی که همه مهیای استقبال از «بابا محرم» بودند تلفن به صدا درآمد؛ مادر تلفن را برداشت و بعد از چند ثانیه صحبت کردن تلفن از دستش رها شد با صدایی لرزان گفت: «فاطمه جان! پدر آمد». آری «پدر» واژه‌ای بس غریبانه است. شب قبل از شهادتش در خواب دیدم که با لباس سفید و کوله‌باری در دست، با من خداحافظی می‌کند و وصیت و سفارش «محمدحسین» و «مادر» را به من می‌کرد. و ما ادراک ماالمادر. من گریه می‌کردم و او مرا سفارش‌ها می‌کرد و از آن روز به بعد حتی در خواب هم او را ندیدم.
او هیچوقت طاقت دوری مرا نداشت و من هم هیچوقت طاقت فراقش را نداشتم شاید فقط کسانی بتوانند درک کنند که داستان کرب و بلا و داستان غریبی و اسیری حضرت رقیه(س) را خوانده باشند داستان درخواست بابا و آوردن غذا به خرابه… بگذارید نگویم تحملش سخت است… حتی تصورش هم برای شما سخت است. من مانده‌ام اگر بابا دست مسیحایی بر سرم نکشیده بود الان چگونه می‌توانستم با شما مردم خوب صحبت کنم؟ درد و دل‌ها بسیار است و وقت کم بگذاریم و بگذریم.
اما از محبوب خویش بگویم که شهدا که بودند و چه کردند و از ما چه می خواهند؟ به قول امام خوبی‌ها حضرت روح‌الله، «شهدا در قهقهه مستانه خویش عند ربهم یرزقون هستند، شهدا تبلور همه خوبی‌ها هستند». بابا می‌گفت: «هرجا ظلمی به مظلومی در هرجای کره زمین شود باید در مقابل آن ظالم ایستاد و آخر هم در همین راه خون خود را تقدیم امام زمان نمود و نام خود را در زمره سابقون از مدافعان حرم حضرت زینب(س) به یادگار گذاشت».
شاید شهدا از من به عنوان دختر شهید رسالت زینبی، صبر عفاف و حجاب و از شما زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا را بخواهند امروز در شهر گشتی بزنید و ببینید چقدر یاد و خاطره شهدا را زنده کرده‌ایم؟ مقایسه‌ای بین نام کوچه‌ها کنید و قضاوت کنید که چقدر ارادت‌مان را به سوسن و نسترن نشان داده‌ایم و چقدر به نام شهدا؟ در پایان حرف‌هایم خودم را با صحبت‌های امام و مقتدای خویش حضرت امام خامنه‌ای به پایان می‌برم امروز زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست.
