پسر شیخ زکزاکی: شرایط جسمانی پدرم بسیار نامساعد است
محمد زکزاکی پسر شیخ ابراهیم زکزاکی روحانی منتقد مسلمان شیعه در نیجریه در نامه ای سرگشاده ضمن انتقاد از عملکرد دولت نیجریه در محافظت از پدرش نوشت شرایط جسمانی پدرم بسیار نامساعد است.
محمد زکزاکی در نامه خود آورده است براساس گزارش کمیسیون دولت نیجریه درخصوص اقدام عناصری از ارتش نیجریه به قتل عام و از بین بردن مردم بی گناه، بیش از هزار نفر مفقود شده اند، بیش از سیصد و چهل نفر در گور جمعی دفن شده ، صدها تن بازداشت شده و صدها میلیون نایرا (واحد پول نیجریه) از اموال مردم از بین رفته است.
اداره خدمات دولتی نیجریه پیش از این در موضع گیری غیرمعمول مدعی شد پدرم در حبس حفاظتی به سر می برد چرا که فردی آسیب پذیر است و به گفته وکیل آنها، این وظیفه اداره خدمات دولتی است که از شهروندان آسیب پذیر محافظت کند! آنها با این ادعا که تاکنون پنج میلیون نایرا برای سلامتی پدرم هزینه کرده اند، نمک روی زخم ما ریختند. واقعا سخت است که من مجبورم بی اراده تماشاگر این اوضاع باشم درحالی که آنها این مردم بی گناه از جمله سه برادر من را کشته اند. اما این ادعا بی حرمتی آشکار به احساس من و توهینی دردآور است.
با اینکه والدین من در زندان نگه داشته نمی شوند، آنها قطعا در شرایط مساعد و ایمنی به سر نمی برند. ارتش نیجریه در هشت ماه بیش از هزار نفر از جمله سه برادر، عمه و بسیاری از عزیزانم را کشته و به صورت مخفیانه دفن کرده است آنها در این مدت هفت بار به مادرم تیراندازی کرده اند و پدرم یک چشم خود را از دست داده و دست و پایش فلج شده است. اداره خدمات دولتی نیجریه مدعی است از وی محافظت می کند این درحالی است که حتی اجازه ملاقات پزشک و وکیل را به وی نداده اند.
در حالی که چشمان او روز به روز کم بیناتر می شود، اما دولت به بهانه های مختلف درخواست او را برای دسترسی به پزشک رد می کند. طی هشت ماه، من تنها چهار باز اجازه ملاقات با او را یافتم. در حالی که پدرم زندانی است اما باید هزینه های سوخت ژنراتوری را بپردازد که در انجا نگهداری می شود. من در چهارمین و آخرین ملاقات با پدرم متوجه شدم آنها یک دوربین فیلم برداری نصب کرده اند تا مردم را درباره ماهیت واقعی آنچه که رخ می دهد، فریب دهند. درباره وضعیت سلامتی پدرم باید بگویم که تنها چشم پدرم نیمه بینا شده است. اگر آن گونه که وکیل می گوید آنها در حال حفاظت از پدرم هستند، من می خواهم آنها به این سئوالات پاسخ دهند: ملاقات اعضای خانواده با او چه تهدیدی محسوب می شود؟ دسترسی پدرم به وکلا چه تهدیدی محسوب می شود؟ دسترسی او به پزشک چه تهدیدی محسوب می شود. در حالی که او در حال نابینا شدن است چرا به پزشکان اجازه معاینه او داده نمی شود. چرا آنها به ما توهین می کنند؟
درست است که من در مقابل چنین سطحی از تنفر و افراط گرایی قدرتی ندارم. تنها کاری که من هم اکنون می توانم انجام دهم اعتراض و شکایت با ابزارهای موجود است. اگر بکار گیری خشونت نشانه قدرت است باید بگویم از چنین ویژگی برخوردار نیستم.
از همه آنهایی که به حق برقراری عدالت و حفظ شأن انسانی باور دارند، می خواهم به تلاش های ما بپیوندند. ما باید به این اقدامات اعتراض کنیم. باید کاری کنیم صدایمان شنیده شود. باید قبل از آن که دیر شود، کاری کنیم. باید اعتراض کنیم. پدرم باید به پزشک دسترسی داشته باشد. این اتفاق باید هم اکنون رخ دهد.
