«دیشب بعد از دو سه ساعت

گیر کردن در ترافیک و

لذت بردن از شادىِ مردم

بالاخره رسیدم خونه.

از ظهر بیرون بودم

و وقتى برگشتم

همه ى انرژى هام تموم شده بود و

خسته شده بودم.

دراز کشیدم روى تختم و

مشغول فضاى مجازى شدم.

دیدم ملیکا برام یه عکس فرستاده از هزارسال قبل!

انگار یهو من رو زدن به شارژ.

همه ى شیطنت ها و لوس بازى هاى سال هاى دور

جارى شد توى رگ هام.

یاد همه ى لحظه هاى خواهرانه مون افتادم

همه ى لحظه هاى دلنشین.

یاد روزایى که باهاش قهر مى کردم و

اون از زیر در نامه مى فرستاد برام که:

“قهر بمون،

ولى بیا با هم چاى بخوریم،

تنهایى نمى چسبه“!

دیباچه