به گزارش سرویس دینی جام نیـوز، سعید بن مسیب می گوید: در شام فتنه ای خواهد بود که از هر ناحیه ای آن را برطرف می کنند. از ناحیه دیگری سربلند می کند و آن فتنه انتها ندارد تا اینکه منادی از آسمان ندا می کند که امیر شما فلان خواهد بود.

کتاب‌های “ملاحم و فتن” دسته‌ای از منابع حدیثی است که به اوضاع آخرالزمان و ظهور امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌پردازد. البته این مبحث در میان شیعه غالبا با عنوان ملاحم و در میان اهل سنت بیشتر با عنوان فتن تعبیر شده و هر دو فرقه کتاب‌های خود را به همین نام ها خوانده‌اند.

سید بن طاووس (م ۶۶۴) عالم شیعی با استفاده از کتاب‌های فتن اهل سنت کتاب “التشریف بالمنن” معروف به “الملاحم و الفتن” را جمع آوری کرده است. کتاب حاضر- که در نگاه نخست بخش عمده آن درباره آخرالزمان شناسی و نشانه‌های ظهور به نظر می‌آید- در دیدگاه محدثان و عالمان شیعه، پس از سید اهمیت فراوانی یافته است و از احادیث آن به مثابه روایاتی درباره علامت‌های ظهور بهره برده‌اند.

علامه مجلسی روایات الفتن را به نقل از ابن طاووس گزارش کرده و دیگر محدثان بعدی نیز چنین کرده‌اند. سید در این کتاب حدود ۴۲۵ تا ۴۵۰ روایت را نقل کرده است که از این روایت‌ها تنها حدود ۱۷۰ روایت به بحث مهدویت و نام و اوصاف مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، نشانه‌های ظهور، مدت زمان حکومت، اوصاف حکومت و یاران حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌پردازند.

در این مجال قسمت هایی از این کتاب گرانقدر مهدوی را متذکر می شویم.

ابن مسعود از حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله) روایت کرده که فرمود: وقتی که در ماه رمضانی (صیحه ای) یعنی صدای شدیدی بوجود آمد در ماه شوال صدای پهلوان ها در جنگ بلند می شود و جنگ و فتنه هائی بپا خواهد شد و در ذیقعده قبیله ها متفرق می شوند و در ماه ذیحجه و محرم خون ها ریخته می شود، آنگاه سه مرتبه فرمود: چه محرمی؟ هیهات، هیهات در آن موقع مردم کشته می شوند. ابن مسعود گوید: از آن حضرت پرسیدیم: آن صیحه در چه وقتی خواهد بود؟

فرمود: آن صیحه در نیمه ماه رمضان در ظهر روز جمعه خواهد بود و این حادثه وقتی پیش می آید که شب (اول) ماه رمضان جمعه باشد، این فتنه است که شخص خواب را بیدار می کند و شخص ایستاده را به زانو در می آورد، در آن شب جمعه زنان عفیفه توالت کرده از خانه های خود خارج می شوند، پس موقعی که نماز صبح روز جمعه را خواندید وارد خانه های خود شوید و درهای خود را قفل کنید و پنجره (اطاق) خود را مسدود نمائید، و خود را بپوشانید و گوش های خود را ببندید، موقعی که آن صیحه را احساس کردید خدا را سجده کنید و بگوئید: (سبحان القدوس، ربنا القدوس) زیرا کسی که این دستور را انجام دهد نجات می یابد و کسی که این عمل را انجام ندهد هلاک خواهد شد.

ولید گوید: چند روزی از ماه رمضان گذشت و زلزله ای دچار اهل دمشق شد، و جمعیت زیادی از مردم در ماه رمضان سنه (137) هلاک شدند، چنین بلائی دیده نشده بود و آن همان زلزله ای بود که در قریه (خرستا) اتفاق افتاد و ستاره دنباله داری را در محرم سنه (145) از طرف مشرق دیدم و در همه آن محرم آن را در موقع فجر می دیدیم، بعد از آن مخفی شد، آنگاه آن را بعد از غروب آفتاب در حمره خورشید دیدیم و بعد آن را در مدت دو یا سه ماه در بین مشرق و مغرب دیدیم، آنگاه در مدت دو یا سه ماه مخفی شد، در مرتبه چهارم ستاره ای بود خفی در نزدیکی جدی (نام ستاره است) به چشم می خورد که در دو ماه جمادی و روزهای رجب با دوران فلک بدور جدی دور می زد، آنهم مخفی شد، پس از آن ستاره ای که صاف و روشن نبود از طرف راست قبله شام طلوع کرد که شعله آن از طرف قبله تا آجرهای ارمینه بود من شرح آن ستاره را برای شیخ سال خورده و ضعیفی که در نزد ما بود نقل کردم او گفت: این ستاره منتظر نیست. ولید گوید: در چند سال اخیری که از عمر ابوجعفر باقی بود ستاره ای را دیدم که در مدت یک ساعت از شب به طوری دو طرف آن بهم رسید که نظیر طوق شد.

کعب الاحبار گوید: علامت انقطاع خلافت بنی عباس آن قرمزی است که در وسط آسمان ظاهر می شود و آن ستاره ای که از طرف مشرق طلوع می کند و چون ماه شب چهارده نورانی خواهد بود و بعدا آن قرمزی برطرف می شود ولید گوید: از کعب به من رسیده که گفت: قحطی در مشرق و بلائی در مغرب و قرمزی در جو پیدا می شود و موتی از طرف قبله انتشار پیدا می کند.

جابر جعفی از ابو جعفر روایت کرده که گفت: موقعی که بنی عباس به خراسان برسند ستاره ای از مشرق در نزدیک (ذوشفا) طلوع می کند و آن اول ستاره ای بود که طلوع کرد و خدا بغرق و هلاکت قوم نوح امر کرد. و در آن وقتی که حضرت ابراهیم را در آتش انداختند آن ستاره نیز طلوع کرد و آن موقعی که خدا فرعون و یاران او را هلاک کرد آن ستاره نیز طالع شد. و یکی از مواقعی که آن ستاره طلوع کرد وقتی بود که حضرت یحیی بن زکریا(علیه السلام) را کشتند.

وقتی که آن ستاره را دیدید از شر فتنه ها بخدا پناه ببرید و طلوع آن ستاره موقع گرفتن آفتاب و ماه خواهد بود بعد از آن طولی نمی کشد که (ابقع) در مصر ظهور می کند.

ابن مسعود گوید: در ماه صفری علامتی خواهد بود که ابتدا ستاره دنباله داری پیدا شود.

مکحول از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت کرده که فرمود: دو شب که از ماه رمضانی گذشت در آسمان علامتی ظاهر می شود، در ماه شوال نجات یافتن بعید است، در ماه ذیقعده فتنه و جنگ هائی خواهد شد، در ماه ذی حجه حاجی ها را غارت می کنند و درماه محرم… چه محرمی؟

عبدالوهاب بن بحث گوید: از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به من رسیده که فرمود: در ماه رمضانی در آسمان علامتی چون عمود درخشنده یافت می شود در ماه شوال بلا، در ماه ذیقعده جنگ و فتنه، در ماه ذی حجه حاجی ها را غارت می کنند و محرم چه محرمی؟

ابو هریره از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: در ماه رمضانی علامتی پیدا می شود و در ماه شوال گروهی ظاهر می شوند آنگاه در ماه ذیقعده جنگ و فتنه هائی به وجود میاید، و در ماه ذی حجه حاجی ها را غارت می کنند، در ماه محرم حرام هائی حلال می شوند، در ماه صفر زد و خوردهائی خواهد شد، بعد از آن در دو ماه ربیع قبیله ها به نزاع می پردازند، بعد از آن (العجب کل العجب بین جمادی و رجب)آن موقع ناقه خفیفه ای بهتر است از قریه ای که صد هزار نفر در آن داخل شوند.

شهر بن حوشب می گوید: از پیغمبر خدا(صلی الله علیه و آله) به من رسیده که فرمود: در ماه رمضانی صوت و صدائی به وجود می آید و در ماه شوال بلا و در ماه ذیقعده قبیله ها به جنگ خواهند پرداخت و در ماه ذی حجه حجاج را غارت می کنند و در ماه محرم منادی از آسمان ندا می کند: آگاه باشید که برگزیده خلق خدا فلانی است، پس (به حرف) او گوش دهید و او را اطاعت کنند.

خالد بن معدان می گوید: به زودی عمودی از آتش از طرف مشرق ظاهر می شود که اهل زمین آن را می بینند، کسی که آن را درک کرد باید غذای یک ساله اهل و عیال خود را تهیه نماید.

کثیر بن مره حضرمی می گوید: نشانی حادثه و سختی روزگار آن است که در رمضانی علامتی در آسمان پیدا می شود و بعد از آن، اختلاف در بین مردم شروع می شود، اگر آن زمان را درک کردی هر چه می توانی طعام و غذا تهیه کن.

زهری گوید: از زمان خروج و سلطنت سفیانی علامتی در آسمان دیده می شود. و کثیر بن مره می گوید: من هفتاد سال است منتظر حادثه ای هستم که در ماه رمضانی اتفاق بیفتد.

ولید می گوید: قبل از خروج مهدی(علیه السلام) ستاره دم داری از مشرق طلوع می کند که مثل ماه شب چهارده برای مردم زمین نور می دهد ولید گوید: هیچکدام از آن قرمزی و ستاره هائی که ما دیدیم آن علامت نیستند، ستاره آن علامت ها آن ستاره ای است که در ماه صفر یا دو ماه ربیع یا ماه رجب در آفاق گردش می کند، و پادشاه آن زمان با ترک ها حرکت می کند و اشخاصی با بیرق ها و فولادها متابعت او خواهند کرد.

شریک می گوید: به من چنین رسیده که در ماه رمضان قبل از خروج مهدی(علیه السلام) آفتاب دو مرتبه خواهد رفت.

کعب می گوید: هلاکت بنی عباس در نزد شما با خوف و مصیبت واقع و ظاهر می شود، مابین بیست الی بیست و پنج ستاره است که آنها ستاره نورانی را که چون قمر است پرتاب می کنند، و آن ستاره ای که پرتاب می شود ستاره ای است که با صدای شدیدی از آسمان سقوط کرده در مشرق واقع می شود آنگاه مثل مار به نحوی به خود می پیچد که عنقریب دو طرف آن بهم می رسد و در یک شب دو زلزله نحس اتفاق می افتد و از آن به مردم بلا شدیدی می رسد.

ابو هریره می گوید: در رمضانی صدای شدیدی شنیده می شود که اشخاص خواب را بیدار و زنان عفیفه توالت کرده را از مسکن های خود خارج می کند و در ماه شوال نجات یافتن بعید؟ است، و در ماه ذیقعده بعضی از قبیله ها به سوی یکدیگر می روند و در ماه ذی حجه خون ها ریخته خواهد شد و سه مرتبه گفت: محرم چه محرمی؟ آن محرم وقت انقطاع خلافت آن گروه است.

عبدالله بن عمر از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت کرده که فرمود: مردم در یک زمانی همیشه (دارای امنیت) خواهند بود تا اینکه (سر) کوبیده شود پس وقتی که سر یعنی شهر شام کوبیده شود مردم هلاک می شوند، از کعب پرسیدند: کوبیدن سر یعنی چه؟ گفت: یعنی خراب شدن شام.

سعید بن مسیب میگوید: در شام فتنه ای خواهد بود که از هر ناحیه ای آن را برطرف می کنند از ناحیه دیگری سربلند می کند و آن فتنه انتها ندارد تا اینکه منادی از آسمان ندا می کند که امیر شما فلان خواهد بود.

مهاجر وصالی گوید: موقعی که فتنه مغرب بپا شد به سوی یمن حرکت کنید، چه آنکه هیچ زمینی غیر از آن، شما را نجات نمی دهد.