وقتي قرآن عمو و دائي را جزء محارم ذكر نمي كند
وقتي قرآن عمو و دائي را جزء محارم ذكر نمي كند
سوره نور، آيه 31:«وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ… وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ …»؛ «و به زنان با ايمان بگو:… و زيورهايشان را جز براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان …آشكار نكنند»
ازمطالب سؤال بر انگيز اينست كه در آيه فوق، ضمن بيان محارم به هيچ وجه سخنى از عمو و دائى در ميان نيست، با اينكه به طور مسلم محرم هستند و حجاب در برابر آنها لازم نمى باشد. ممكن است نكته آن اين باشد كه قرآن مى خواهد نهايت فصاحت و بلاغت را در بيان مطالب به كار گيرد و حتى يك كلمه اضافى نيز نگويد؛ از آنجا كه استثناى پسر برادر و پسر خواهر، نشان مى دهد كه عمه و خاله انسان نسبت به او محرمند، روشن مى شود كه عمو و دائى يك زن نيز بر او محرم مى باشند و به تعبير روشنتر محرميت دو جانبه است، هنگامى كه از يكسو فرزندان خواهر و برادر انسان بر او محرم شدند، طبيعى است كه از سوى ديگر و در طرف مقابل عمو و دائى نيز محرم باشند.
